زندگی نامه ی علامه محمد تقی جعفری
علامه محمدتقی جعفری
محمدتقی جعفری (۱۳۰۴-۱۳۷۷هـ.ش مطابق با ۱۳۴۳-۱۴۱۹هـ.ق)، فیلسوف مسلمان معاصر ایرانی است که از او آثار متعددی برجای مانده است. “ترجمه و تفسیر نهج البلاغه” و “تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی مولوی” دو نمونه از آثار ارزشمند اوست.
 |
|
| نام کامل | محمدتقی جعفری |
| زادروز | ۱۳۰۴ شمسی |
| زادگاه | تبریز |
| وفات | ۲۵ آبان ۱۳۷۷ شمسی |
| مدفن | |
 |
|
| اساتید | میرزا مهدی آشتیانی، مهدی مازندرانی، محمدتقی زرگر |
| شاگردان |
عبدالرحیم گواهی، عبدالله نصری، محمدمهدی گرجیان |
| آثار |
رسائل فقهی، ترجمه و تفسیر نهج البلاغه، تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی مولوی،… |
ولادت
استاد محمدتقی جعفری در سال ۱۳۰۴ هـ.ش در شهر تبریز به دنیا آمد.[۱]پدرش، «کریم» درس نخوانده بود، اما صدق و صفای خاصی داشت. پدرش نانوا بود و هیچ وقت بدون وضو دست به خمیر نان نمی‌زد. حافظه این نانوای مکتب نرفته چنان قوی بود که اغلب سخنان واعظان شهر را با دقت و تفصیل، برای دیگران بیان می‌کرد.
در روزگاری که تبریز دچار قحطی شده بود، در یکی از شب‌ها، کریم با هزار زحمت دو عدد نان سنگگ و مقداری شیرینی خرید، در بین راه منزل، دو نفر را در خرابه‌ای دید که مشغول خوردن استخوان و لاشه گوسفند و مرغ مرده‌ای بوده‌اند،او که چنین دید، دلش به حال آنان سوخت و یکی از نان‌ها و شیرینی را به آنها داد. چند قدمی دور نشده بود که به نزد آن دو برگشت تا شاید بتواند کمک دیگری انجام دهد. در این هنگام دید که آنان دست به دعا بلند کردند و با سوزدل گفتند: ای مرد مهربان! خدای بزرگ و بخشنده به تو فرزندی صالح و نیک عنایت فرماید. همچنان که ما را خوشحال کردی، خدای رحیم چشم تو را روشن کند.[۲]
تحصیلات
همسر کریم باسواد بود و قرآن را به خوبی می‌خواند. او قرائت قرآن را به محمدتقی تعلیم داد. محمدتقی چنان خوب قرائت قرآن را فراگرفته بود که وقتی در ۶ سالگی، در سال ۱۳۱۰ هـ.ش برای اولین بار وارد مدرسه «اعتماد» تبریز شد، مدیر مدرسه، آقای جواد اقتصاد خواه، بعد از شنیدن قرائت قرآن او لبخندی زد و گفت: بارک الله! خیلی خوب خواندی! نیازی به درس‌های کلاس اول و دوم نداری؛ از فردا وارد کلاس سوم شو![۳]
حافظه قوی محمدتقی همگان را به شگفتی وامی‌داشت؛ به طوری که متن کلیله و دمنه را از حفظ می‌تواند و معنای عبارات مشکل را شرح می‌داد. معلمان مدرسه اعتماد، همواره او را تشویق می‌کردند.[۴]
تربیت و پرورش
روزی اقتصادخواه مدیر مدرسه، برای بازرسی به کلاس رفت و به همه بچه‌ها گفت: دفترهای مشقتان را روی میز بگذارید. آقای مدیر وقتی دفتر مشق محمدتقی را دید، آن را برداشت و با ناراحتی پرسید: جعفری! این چه خطی است که تو داری؟! محمدتقی با خونسردی پاسخ داد: من ایرادی در خطم نمی‌بینم. خیلی خوب است! آقای اقتصادخواه با تعجب گفت: پس خودت می‌نویسی و خودت هم آن را تأیید می‌کنی؟! بیا بیرون ببینم! سپس با ترکه قرمز رنگ درخت آلبالو بر کف دست محمدتقی زد و گفت: این خط از نظر من خیلی هم بد است. باید از همین امروز یاد بگیری که خوش خط‌تر بنویسی! فهمیدی؟! محمدتقی که دستش از شدت درد می‌سوخت، اندکی رنجید؛ ولی وقتی بیشتر در خط خود دقت کرد، به آقای مدیر حق داد و از آن به بعد تصمیم گرفت خواناتر و بهتر بنویسد. ده‌ها سال بعد (حدود سال های ۱۳۴۰ـ۱۳۵۰) روزی دانشگاه مشهد، استاد محمدتقی جعفری را دعوت کرد تا در آن جا سخنرانی کند.
جمعیت بسیاری جمع شده و منتظر آمدن ایشان بودند؛ همه صندلی‌ها پر شده و عده فراوانی نیز ایستاده بودند. محمدتقی که دیگر «علامه جعفری» نامیده می‌شد و اسلام شناس و صاحب نظری مشهور شده بود؛ پشت میکروفون قرار گرفت. در بین نگاه‌های مشتاق، چشمش به یک پیر دانا خیره شد و حدود یک دقیقه به سکوت گذشت. بعد از اتمام سخنرانی، آن استاد کهن سال که کسی جز آقای جواد اقتصادخواه، مدیر مدرسه اعتماد تبریز نبود، جلو آمد و در حلقه کسانی درآمد که بعد از سخنرانی به دور علامه جعفری جمع شده بودند. علامه جعفری بعد از سلام و احترام، پرسید: یادتان هست با آن ترکه آلبالوی قرمز رنگ مرا زدید؟ آقای اقتصادخواه سر به زیر انداخت، اما علامه جعفری با احترام و مهربانی گفت: کاش خیلی از آن چوب‌ها به من می‌زدید. این مرکب بدن، تازیانه می‌خواهد تا روح را حرکت بدهد و جلو ببرد. علامه جعفری به گرمی دست استاد پیرش را گرفته و فشرد.[۵]
هجرت برای ادامه تحصیل
محمدتقی در ۱۵ سالگی و در سال ۱۳۱۹ ش. برای ادامه تحصیل، تبریز را به مقصد تهران ترک کرد. مدرسه فیلسوف، واقع در جوار امامزاده اسماعیل و ابتدای یکی از ورودی‌های بازار قدیمی تهران،[۶] اولین جایی بود که محمدتقی برای کسب دانش قدم به آن جا گذارد. او در مدرسه فیلسوف؛ از استاد آیت الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنی (۱۲۸۳ـ۱۳۸۵ هـ.ق) پدر حجت اسلام محمدتقی فلسفی «مکاسب» و «کفایه» را آموخت.[۷]
بعد از مدتی، محمدتقی برای ادامه تحصیل به قم رفت و در مدرسه دارالشفاء اقامت کرد. روزی آیت الله سید محمد حجت کوه‌کمری‌ای (۱۳۱۰ـ۱۳۷۲ هـ.ق) و آیت الله شهید محمد صدوقی به حجره او آمدند و لباس روحانیت را به او پوشانیدند.[۸]
حضور در انقلاب اسلامی
به تدریج، استاد جعفری برای اقشار گوناگون مردم در دانشگاه‌ها و مساجد و… به سخنرانی پرداخت. ساواک برای کنترل این جلسات، مأمورانی را می‌فرستاد تا از آن گزارش تهیه کنند. هم اکنون بیش از ۱۸۰ سند گزارش‌های ساواک درباره علامه جعفری در دست است که در کتاب «چراغ فروزان» منتشر شده است.[۹]
چون مأموران ساواک به درستی نمی‌توانستند از مباحث علمی و فلسفی استاد آگاه شوند، به ناچار از طریق منابع و مأموران متعدد از جلسات استاد گزارش تهیه می‌کردند؛ به طوری که در طول سالیانی که استاد زیر نظر ساواک بود، بیش از ۲۰ منبع از جلسه‌های ایشان گزارش داده‌اند.[۱۰] بنابر اسناد ساواک، در جلسات استاد جعفری، عموماً جوانان و دانشجویان شرکت می‌کردند و تعداد آن ها زیاد و حدود ۵۰۰ نفر و… شرکت داشتند.[۱۱]
ساواک در سال ۱۳۴۴ استاد را احضار کرد و تأکید که در درس‌های خودتان دو موضوع را رعایت کنید: «۱٫ نسبت به شاه مطلبی نگویید؛ ۲٫ نسبت به اسرائیل حمله و اعتراض نکنید».[۱۲]
در بهمن ۱۳۴۶، استاد برای بار دوم به ساواک احضار شد. در آبان ماه سال ۱۳۵۱ ساواک تهران به مدیر کل اداره پنجم دستور داد که مکالمات تلفنی محمدتقی جعفری را کنترل و شنود کند.[۱۳] ساواک یک بار نیز در ساعت ۲ نیمه شب به منزل استاد جعفری حمله کردند و تا ساعتی کتابخانه ایشان را بازرسی کردند، اما چیزی نیافتند و دست خالی برگشتند.[۱۴]
یکی از بازجویان ساواک، با اشاره به مباحث فلسفی استاد جعفری می‌گوید: «ایشان با همین حرکت جوهری و همین حرف‌ها، جوانان را به مبارز تبدیل می‌کند و به جان حکومت می‌اندازند.»[۱۵]
«بر اساس اسناد ساواک، تعداد قابل توجهی از عناصر گروه به اصطلاح مجاهدین خلق ایران (منافقین) به منظور بالابردن بینش و اطلاعات فلسفی خود، در جلسات استاد جعفری شرکت می‌کردند. یکی از این اسناد در تاریخ ۸/۱۲/۱۳۵۳ و سند دیگر در تاریخ ۴/۹/۱۳۵۳ تنظیم شده است و این مطلب نشان می‌دهد که حضور آن ها قبل از تغییر ایدئولوژی سازمان بوده است؛ زیرا کودتای خونین درون سازمانی و کشتن عناصر مذهبی سازمان ـ مثل مجید شریف واقفی ـ و تغییر ایدئولوژی سازمان از اسلام به مارکسیسم، در سال ۱۳۵۴ روی داد.[۱۶]
مدتی بعد از آن که استاد جعفری از مشهد به تهران رفت، اطلاع یافت که در منزل دکتر محمود حسابی ـ فیزیکدان ـ جلسات علمی برگزار می‌شود. استاد در این جلسات هفتگی، شرکت می‌کرد. این جلسات ۲۴ سال ـ تا پایان عمر دکتر حسابی ـ ادامه یافت. دکتر محمود حسابی نظریه جدیدی درباره «ذرات بنیادی» داشت. در یکی از این جلسه‌ها دکتر حسابی توضیحاتی درباره نظریه خود و ملاقاتش با انیشتین داد و گفت: هر ذره‌ای که در نظر گرفته شود؛ مثل الکترون‌ها یا پروتون‌ها، دامنه موجودیتش تا کهکشان‌ها نیز کشانده شده است و برای شناسایی دقیق آن باید اجزای دیگر عالم را نیز در نظر گرفت. استاد جعفری گفت: شیخ محمود شبستری مطلبی گفته است که شبیه به نظریه شماست:
| جهان چون خط و خال و چشم و ابروست | که هر جزئی به جای خویش نیکوست |
| اگر یک ذره را برگیری از جای | خلل یابد همه عالم سراپای |
استاد حسابی که بیشتر اهل سکوت بود و بسیار کم حرف می‌زد، با وجد و هیجان بلند شد و فریاد زد: شبستر کجاست؟ شبستری کیست؟! استاد جعفری با احترام پاسخ داد: شبستر یکی از شهرهای نزدیک تبریز و شیخ محمود شبستری از عرفای بزرگ قرن هشتم است. دکتر حسابی که شور و نشاط بیشتری یافته بود، خودکاری آورد و از استاد جعفری خواست که دوباره اشعار شبستری را بگوید تا یادداشت کند و در اولین فرصت آن را در کتاب گلشن راز بیابد.[۱۷] در این جلسات هفتگی، جمعی از دانشمندان از جمله دکتر ریاحی، کرمانی، دکتر فرشاد، دکتر جمارانی و دکتر کاشیگر شرکت می‌کردند.[۱۸]
ترجمه و تفسیر نهج البلاغه
استاد جعفری به تفسیر مثنوی پرداخت تا مقدمه‌ای باشد برای شناخت و تفسیر کلام امیرالمومنین علیه السلام (نهج البلاغه). یکی از بستگان نزدیک استاد، در خواب دید که در برابر علامه عبدالحسین امینی (۱۳۲۰ـ۱۳۹۰ هـ.ق) ـ صاحب الغدیر ـ نشسته است. علامه امینیپرسید: آیا شما جعفری را می‌شناسید؟ گفت: آری. علامه امینی گفت: نامه‌ای می‌دهم به ایشان بدهید.
پرسید: اجازه دارم نامه را باز کنم و بخوانم؟ وقتی پاسخ مثبت شنید، در نامه نظر انداخت؛ دید خیلی معنوی و ملکوتی است؛ به قدری نورانی بود که حالی خاص پیدا کرد. علامه امینی با تأکید گفت: این نامه را بدهید به جعفری و به ایشان بگویید ما اکنون در این عالم (برزخ) دیگر نمی‌توانیم کاری بکنیم ولی شما در آن دنیا در میدان کار هستید و می‌توانید درباره امیرالمؤمنین علیه السلام کار کنید.
به این ترتیب، ترجمه و تفسیر نهج البلاغه آغاز شد و تا پایان عمر استاد ادامه یافت و ۲۷ جلد از آن منتشر شد. علامه جعفری با تمام صلاحیت‌هایی که در شناخت هستی و جهان بینی‌های شرقی و غربی داشت، کوشید کلام امیرالمؤمنین علیه السلام را به درستی بشناسد و به بهترین شکلی بشناساند. در این راه، او مکاتب گوناگون و نظریه‌های مختلف را به میدان طلبید و با قدرت استدلال نشان داد که نهج البلاغه کلام خالق نیست، اما برتر از کلام هر مخلوقی است و مطالب آن اگر درست و کامل روشن گردد، سراسر حقیقت و درستی است و در آن هیچ کژی و اشتباهی راه ندارد.
اساتید
آیت الله میرزا مهدی آشتیانی (۱۳۰۶ـ۱۳۷۲ هـ.ق) حکیمی بود که در مدرسه مروی تدریس می‌کرد. محمدتقی نزد آن استاد بزرگ رفت وحکمت منظومه حکیم ملا هادی سبزواری و بخشی از امور عامه اسفار را از ایشان یاد گرفت.
حجت الاسلام محمدتقی جعفری معقول را از آیت الله شیخ مهدی مازندرانی و عرفان را از آیت الله شیخ محمدتقی زرگر فراگرفت. درس اخلاق امام خمینی در مدرسه فیضیه، روح تشنه محمدتقی را سیراب کرد. روز اولی که او در درس امام خمینی شرکت کرده بود، مشاهده کرد که استاد، آیات آخر سوره حشر را تفسیر می‌کند او دریافت که این درس خیلی ژرف است و امام خمینی از مواهبی برخوردار است که دیگران از آن بی‌بهره‌اند.[۱۹]
شاگردان
استاد جعفری حدود ۵۰ سال به تعلیم و تربیت جامعه اشتغال داشت. در این مدت طولانی بسیاری از پژوهشگران حوزه و دانشگاه از دروس ایشان استفاده کرده و نکته‌ها آموختند که از جمله می‌توان به دکتر «عبدالرحیم گواهی»؛ دکتر «عبدالله نصری» حجت الاسلام دکتر «محمدمهدی گرجیان» اشاره کرد.
آثار
از استاد، بیش از ۱۰۰ کتاب باقی مانده است؛ از جمله:
در فقه
- رسائل فقهی
- حقوق جهانی بشر از دیدگاه اسلام و غرب (فارسی و انگلیسی)
- الرضاع
در فلسفه
- جبر و اختیار
- مجموعه مقالات که شامل موضوعات زیر است:
- برهان کمالی دکارت بر وجود خداوند
- برهان کمالی (وجوبی) در اثبات خدا
- هدف زندگی
- مقدمه ای بر مفهوم فلسفه مالکیت
- حرکت و تحول
- حرکت و تحول از دیدگاه قرآن
- طبیعت و ماورای طبیعت
- علم در خدمت انسان
- رابطه علم و حقیقت
- علم و عرفان از دیدگاه ابن سینا
- علم از دیدگاه اسلام
- امید و انتظار
- ارتباط انسان و جهان
- ایده آل زندگی و زندگی ایده آل
- نقد نظریات دیوید هیوم در چهار موضوع فلسفی:
- مفاهیم و اندیشه های مجرد
- خویشتن
- علیت
- استی و بایستی
- بررسی و نقد برگزیده افکار راسل
- زیبایی و هنر از دیدگاه اسلام
- حکمت اصول سیاسی اسلام (فلسفه سیاسی اسلام)
- بررسی و نقد کتاب (سرگذشت اندیشه‌ها)
- پیام خرد
- فلسفه دین
- تحقیقی در فلسفه علم
- فلسفه و هدف زندگی
- فلسفه و نقد سکولاریزم
- مقدمه ای بر فلسفه
- مولوی و جهان بینی‌ها
- تعاون الدین والعلم
- الامر بین الامرین
- نهایت الادراک الواقعی بین الفلسفه القدیمه والحدیثه
- آفرینش و انسان
- موسیقی از دیدگاه فلسفی و روانی
در عرفان
- عرفان اسلامی
- آیا شریعت طریقت و حقیقت با یکدیگر متفاوتند؟
- نیایش امام حسین علیه السلام در صحرای عرفات (به زبان فارسی و عربی)
- تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی (۱۵ جلد)
- حضرت امام علی علیه السلام و عرفان
- علل و عومال جذابیت سخنان مولوی
در علم النفس
- آیا جنگ در طبیعت انسان است؟
- وجدان
در معارف اسلامی
- ترجمه و تفسیر نهج البلاغه (۲۷ جلد)
- ترجمه کامل نهج البلاغه (۱ جلد)
- انسان در دیدگاه قرآن
- مبدا اعلا
- امام حسین علیه السلام شهید فرهنگ پیشرو انسانیت
- شناخت انسان در تصعید حیات تکاملی
- علم از دیدگاه علی علیه السلام
- علم و دین در حیات معقول
- اخلاق و مذهب
- شناخت از دیدگاه علمی و قرآن
در ادبیات و تحقیقات در مبانی آنها
- تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی مولوی (دایره المعارف در۱۵ جلد)
سه شاعر (حافظ، سعدی، نظامی)
- حکمت و اخلاق و عرفان در شعر نظامی گنجوی (به زبان فارس و روسی)
- تحلیل شخصیت خیام (بررسی آرا فلسفی، ادبی، علمی و دینی)
- از دریا به دریا (کشف الابیات مثنوی مولوی در ۴ جلد)
در مباحث علمی
- عمل تجوید ذهن
- بحثی در قانون تعادل در روش تجزیه‌ای و ترکیبی
- دانش‌ها و ارزش‌ها در مجرای قوانین علمی
در مدیریت
- انگیزش مدیریت در اسلام و نقد انگیزش‌های معاصر
در فرهنگ
- فرهنگ پیرو ـ فرهنگ پیشرو
- طرحی برای انقلاب فرهنگی
وفات
استاد در اواخر زندگی، دچار بیماری سرطان ریه شد. پزشکان این بیماری را در ایشان در مرداد ماه ۱۳۷۷ تشخیص دادند. فرزند علامه ـ دکتر غلامرضا جعفری ـ که در نروژ مشغول تحصیل در دوره فوق دکترا، به ایران آمد تا ایشان را برای ادامه معالجه به آن جا ببرد. استاد هنگام خداحافظی با خانواده گفت: «این سفر بدون بازگشت است. پس از مرگ من، درباره من اغراق نکنید.» و به فرزندش گفت: «جلال الدین! حال که به عمر خود نگاه می‌کنم می‌بینم که چقدر سریع گذشت».
در نروژ ماجرای جالبی روی داد: شبی یکی از دوستان دکتر غلامرضا جعفری او و استاد را برای شام به منزل خود دعوت کرد. استاد و فرزندش در موقع مقرر به آن جا رفتند. هنگام شام، استاد ناراحت شد و گفت: «بوی تعفن می‌آید!» هر چه به او گفته شد که تعفنی در کار نیست، نپذیرفت؛ سرانجام دکتر غلامرضا جعفری برخاست و همراه پدر؛ شام نخورده از آن جا خارج شدند. صبح روز بعد دکتر جعفری با آن دوست تماس گرفت تا عذرخواهی کند، اما با کمال تعجب دوستش گفت: برای شام شب گذشته نتوانستم مرغ ذبح اسلامی تهیه کنم، به ناچار از مرغ‌های معمولی استفاده کردم. از این که داشتم مرغ نجس به استاد می‌دادم؛ بسیار ناراحت بودم؛ و خیلی خوشحال شدم که ایشان شام نخوردند!
استاد جعفری در بیمارستان «لیستر» شهر لندن نیز بستری شد؛ اما سرانجام در ۲۵ آبان ۱۳۷۷ ش به ملکوت اعلی پیوست.[۲۰]
پانویس
- فیلسوف شرق، محمدرضا جوادی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چ اول، ۱۳۷۸، ص ۶٫
- آقای مرزبانی، عبدالله نصری، انتشارات سروش، چاپ اول، ۱۳۷۷، ص ۲۱ و ۲۲٫
- علامه جعفری، محمد ناصری، دفتر انتشارات کمک آموزشی، چ اول، ۱۳۷۷، ص ۱۰٫
- همان، ص ۱۱٫
- ر.ک: علامه جعفری، ص ۱۴ و ۱۵، ۴۶ـ۴۸٫
- همان، ص ۲۰٫
- همان، ص ۲۱ و ۲۲٫
- فیلسوف شرق، ص۲۴ و علامه جعفری، ص۲۸٫
- «چراغ فروزان» از مجموعه یاران امام به روایت اسناد ساواک، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، چاپ اول، ۱۳۷۷٫
- فیلسوف شرق، ص ۷۴٫
- چراغ فروزان، ص ۲۰۰، ۱۷۵، ۲۳۱ و…
- همان، ص ۳۴٫
- همان، ص ۱۲۶٫
- همان، ص ۱۶۵٫
- همان، ص ۱۹۴٫
- فیلسوف شرق، ص ۸۸ و ۸۹ و چراغ فروزان، ص ۲۰۵ و ۱۸۷٫
- فیلسوف شرق، ص ۱۰۵ و ۱۰۶ و علامه جعفری، ص ۵۱ـ۱۳ و آفاق مرزبانی، ص ۴۹٫
- علامه جعفری، ص ۵۱٫
- آفاق مرزبانی، ص ۲۳ و فیلسوف شرق، ص ۲۴ و ۲۵٫
- فیلسوف شرق، ص ۱۵۸ـ۱۶۴ و ص ۲۰۸، ۲۰۹ و ۲۱۳٫
منابع
- تلخیص از مجموعه گلشن ابرار، جلد ۳، زندگی نامه “علامه محمدتقی جعفری” از محمد خردمند.
- زندگینامه محمدتقی جعفری، روزنامه همشهری، چهارشنبه ۲۰ آبان ۱۳۸۸، در دسترس در همشهری آنلاین، بازیابی: ۱۸ اسفند ۱۳۹۲٫